بزرگترین اسب عجیب جهان با 1000 کیلو وزن/ عکس
اسب بارکش (Draft Horse) که با نامهای اسب کار یا اسب سنگین نیز شناخته میشود، اسب بزرگی است که برای حمل بار و انجام کارهای سنگین کشاورزی مانند شخم زدن پرورش داده میشود.
به گزارش وقت صبح، اسب بارکش (Draft Horse) که با نامهای اسب کار یا اسب سنگین نیز شناخته میشود، اسب بزرگی است که برای حمل بار و انجام کارهای سنگین کشاورزی مانند شخم زدن پرورش داده میشود.
تعدادی از نژادهای این اسب با ویژگیهای متفاوت وجود دارد، اما همه دارای ویژگیهای مشترک قدرت، صبر و خلق و خوی مطیع هستند.
به گزارش راز بقا، در حالی که این نژاد اسبها برای پیش از دوران صنعتی شدن در انجام امور کشاورزی ضروری بود، امروزه از اسبهای بارکش برای اهداف متعددی از جمله کشاورزی، نمایش، چوببرداری، تفریح و سایر مصارف استفاده میشود.
نژادهای بارکش با نژادهای سبک سواری مانند «تروبرد» برای ایجاد اسبهای ورزشی یا خونگرم آمیخته شده اند. در حالی که بیشتر اسبهای بارکش برای حمل بار استفاده میشوند، میتوان با آنها سواری کرد و برخی از نژادهای سبکتر برای سوارکاری عملکرد خوبی دارند.
اسبهای بارکش با ساختار بسیار عضلانی خود قابل تشخیص هستند. آنها معمولا پشتی پهن و کوتاه و قدرتمند دارند. به طور کلی، آنها بلندتر هستند و استخوانهای سنگینتر و شانههای عمودیتری نسبت به اسبهای سواری دارند.
و بدن این اسبها طوری طراحی شده که برای کشیدن بار مناسب است. بسیاری از نژادهای بارکش موهای بیشتری نسبت به اسبهای معمولی دارند و ساق پای آنها پر از موهای بلند است. ارتفاع نژادهای بارکش از قدی حدود ۱۶۳ تا ۱۹۳ سانتی متر و وزنی حدود ۶۴۰ تا ۹۱۰ کیلوگرم برخوردارند.
تاریخ و پسزمینه
انسانها اسبها را اهلی میکردند و از آنها برای انجام وظایف مختلف استفاده میکردند. حمل بارهای سنگین، شخم زدن مزارع و ... کارهایی بود که به توانایی کشیدن نیاز داشت.
حیوانی سنگین، آرام، صبور و عضلانی برای این کار مورد نظر بود. برعکس، یک اسب سبک و پرانرژی برای سوارکاری و حمل و نقل سریع مورد نیاز بود. بنابراین، تا حد امکان، مقدار معینی از پرورش انتخابی برای توسعه انواع مختلف اسب برای انواع مختلف کار استفاده شد.
یک سوء تفاهم رایج این است که اسب جنگی قرون وسطی که شوالیه را حمل میکرد، اندازه و شکل یک اسب بارکش مدرن را داشت، و برخی از این اسبهای جنگی قرون وسطی ممکن است برخی از نژادهای پیشروی مدرن را ایجاد کرده باشند.
واقعیت این بود که اسب جنگی قرون وسطی با روحیه بالا و سریع به ساختار و خلق و خوی یک اندلسی یا فریزی مدرن نزدیکتر بود.
همچنین اسبهایی با خلق و خوی بلغمیتر برای کشیدن واگنهای نظامی یا انجام کارهای مزرعهای معمولی استفاده میشد که خطوط خونی اسب بارکش مدرن را فراهم میکرد.
سوابق نشان میدهد که حتی اندازه بارکشهای قرون وسطایی به اندازه اسبهای بارکش امروزی نبوده است. از بین نژادهای پیشروی مدرن، «پرچرون» احتمالاً نزدیکترین پیوند را با اسب جنگی قرون وسطایی دارد.
در قرن نوزدهم اسبهایی با وزن بیش از ۷۳۰ کیلوگرم که سریع حرکت میکردند، مورد تقاضا بودند. قد بلند، بدنی عضلانی و پاهای قدرتمند اسب بارکش را به منبع اسب بخار برای کشاورزی، حمل بار و جابجایی مسافران تبدیل کرده بود.
ظهور راهآهن تقاضا برای اسبهای کار را افزایش داد، زیرا اقتصاد رو به رشد همچنان به حمل و نقل در بین محوطه کالا یا ایستگاه و مشتری نهایی نیاز داشت. حتی در قرن بیستم، تا زمانی که وسایل نقلیه موتوری جایگزینی مقرون به صرفه و قابل اعتماد شدند، از اسبهای کشنده برای کارهای عملی استفاده میشد.
منبع: راز بقا